Περί της ελευθερίας της βούλησης pdf

آرثر شوبنهاور فيلسوف ألماني، يشتهر عادة بتشاؤمه تجاه الحياة بوصفها “بندولًا يتأرجح بين الألم والملل”، وقد عاش شوبنهاور بالفعل وحيدًا ومغمورًا في الجزء الأكبر من حياته، لكن وحدته أو معاناته الشخصية لم تكن كما يظن البعض سببًا أساسيًا في صياغة آرائه التشاؤمية عن الحياة، بل على العكس من ذلك، لم تكن حياة شوبنهاور -على الأقل في بدايتها- بذلك السوء الذي قد نتصوره، ويمكن القول بأن كثيرًا من الفرص كانت مُتاحة أمامه ليعيش حياةً أكاديمية وبرجوازية هادئة تُرضي جمهور الناس، فقد تلقى شوبنهاور تعليمًا راقيًا منذ صغره، وأتقن العديد من اللغات الحديثة والقديمة، كما ذهب إلى حفلات الرقص والمسرح في شبابه، وأقامت أمه جوانا أيضًا صالونًا حضره كثير من المثقفين ومن بينهم الشاعر الألماني الكبير گوته، لكن آرثر كان على خلاف دائم مع والدته خصوصًا بعد وفاة والده. حصل شوبنهاور فيما بعد على الدكتوراه من جامعة برلين، وكان مُقدرًا له أن يحظى بمسيرة تدريس هادئة لولا أنه اختار -بعناد وشجاعة وربما سذاجة- إلقاء محاضراته بنفس التوقيت الذي كان يُلقي خلاله فيلسوف ألمانيا الأبرز في ذلك الوقت جورج هيـگـل محاضراته، فلم يستمع أحد إلى شوبنهاور الذي قرر اعتزال التدريس والتفرغ للكتابة. طرح شوبنهاور آراءه الثاقبة للغاية في العديد من المسائل، بدءًا بنظرية المعرفة وفلسفة العلم وصولًا إلى فلسفة الأخلاق والفن، وقد كان مُتأنيًا في تفكيره، مُقتديًا بالفيلسوف الألماني كانْت “العظيم” كما كان يحلو له وصفه، تحديدًا في ممارسة النقد الذاتي الصارم على أفكاره. كما ظل أيضًا مُخلصًا للفلسفة، وناقمًا على من يجعلون منها “أداة للأغراض الخاصة بالدولة من أعلى، والأغراض الشخصية من أسفل”. وكان ثابتًا على اقتناعه بأنه إنما أنجز عمله الفلسفي لا لمعاصريه ولا لأهل بلده، وإنما للبشرية، وذلك لاعتقاده بأن كل شيء ذا قيمة يحتاج وقتًا طويلًا لينال مشروعيته، ذلك الاعتقاد الذي دفعه إلى نقد عمالقة الفلسفة في عصره بشجاعة، وعلى رأسهم هيـگـل (رغم ما له من سلطة معنوية) حتى أنه جرؤ على وصف الأخير بـ”المشعوذ” و”المُنحط عقليًا”.

pdf Περί της ελευθερίας της βούλησης مجانا للكاتب آرثور شوبنهاور

"Σε μία τέτοια διαδοχική αναπαράσταση [...] κινήτρων, διαρκώς συνοδευόμενη από το εσωτερικό "μπορώ να κάνω ό, τι θέλω", η βούληση, τρόπον τινά σαν ανεμοδείκτης σε καλολαδωμένο μεντεσέ και με άστατο αέρα, στρέφεται αμέσως προς κάθε κίνητρο που της παρουσιάζει η φαντασία· και για κάθε ένα απ' αυτά [...] ο άνθρωπος νομίζει ότι θα μπορούσε [...] να σταθεροποιήσει τον ανεμοδείκτη σ' αυτό το σημείο εντύπωση, ωστόσο, πλανερή. Διότι εκείνο το "μπορώ να θέλω τούτο" είναι στην πραγματικότητα υποθετικό." Στη βραβευμένη πραγματεία του Περί της ελευθερίας της βούλησης, ο Schopenhauer υποβάλλει τούτο το κεντρικό και πάντα επίκαιρο φιλοσοφικό πρόβλημα σ' ενδελεχή, πρωτότυπη, ολοκληρωμένη και συνάμα εύληπτη ανάλυση. Καταδεικνύει μ' αυτήν πως οι ανθρώπινες πράξεις καθορίζονται από τη δράση των κινήτρων επί του αμετάβλητου ανθρώπινου χαρακτήρα με αναγκαιότητα εξίσου αδήριτη όπως κι εκείνη που καθορίζει τα λοιπά φαινόμενα του κόσμου. Φανερώνει επιπλέον το πού έχει τις πηγές της η πλάνη πως η ανθρώπινη βούληση είναι ελεύθερη. Με τούτα, ωστόσο, η ανθρώπινη ελευθερία δεν αίρεται, αλλά μετατοπίζεται στο υπερβατολογικό πεδίο του νοητού χαρακτήρα. Η ανά χείρας πραγματεία είναι ένα από τα μικρότερης έκτασης γραπτά που πλαισιώνουν το κύριο έργο του Schopenhauer και αναπτύσσουν εμβριθέστερα απ' ό, τι εκείνο ένα κεντρικό φιλοσοφικό ζήτημα. Η ενδελεχής ανάλυση στην οποία υποβάλλεται εδώ το ερώτημα περί της ελευθερίας εξακολουθεί και σήμερα να παρουσιάζει αμείωτο ενδιαφέρον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)