Entellektuellerin Sorumluluğu पीडीएफ

फ्रैम नोम चॉम्स्की (जन्म 7 दिसंबर, 1928 को फिलाडेल्फिया, पेनसिल्वेनिया में) एक अमेरिकी भाषाविद्, प्रोफेसर, दार्शनिक, ज्ञानमीमांसा, तर्कशास्त्री, इतिहासकार, आलोचक और राजनीतिक कार्यकर्ता हैं। वह एमआईटी में भाषाविज्ञान और दर्शनशास्त्र विभाग में भाषाविज्ञान के प्रोफेसर एमेरिटस हैं, जहां उन्होंने 50 से अधिक वर्षों तक काम किया है। भाषाविज्ञान पर अपने काम के अलावा, चॉम्स्की ने युद्ध, राजनीति और मीडिया पर लिखा है, और 100 से अधिक पुस्तकों के लेखक हैं। 1992 की कला और मानविकी संदर्भ सूची के अनुसार, 1980 और 1992 के बीच किसी भी जीवित वैज्ञानिक की तुलना में चॉम्स्की का उल्लेख किया गया था, और बाइबिल, कार्ल मार्क्स, और अधिक शामिल सूची में आठवें स्थान पर था। चॉम्स्की को संस्कृति में एक प्रमुख व्यक्ति के रूप में वर्णित किया गया है, और 2005 के एक सर्वेक्षण में उन्हें "दुनिया का अग्रणी बौद्धिक" चुना गया था। चॉम्स्की को "आधुनिक भाषाविज्ञान के पिता" के रूप में भी वर्णित किया गया है और उन्हें विश्लेषणात्मक दर्शन में एक महत्वपूर्ण व्यक्ति माना जाता है। उनके काम ने कंप्यूटर विज्ञान, गणित और मनोविज्ञान जैसे क्षेत्रों को प्रभावित किया है। उन्होंने जनरेटिव व्याकरण के सिद्धांत की भी स्थापना की, जिसे अक्सर बीसवीं शताब्दी में सैद्धांतिक भाषाविज्ञान के क्षेत्र में सबसे महत्वपूर्ण योगदान माना जाता है। उन्हें चॉम्स्की के पदानुक्रम, यूनिवर्सल ग्रामर थ्योरी, और चॉम्स्की-शुट्ज़ेनबर्गर थ्योरी के रूप में जाना जाने वाला बनाने का श्रेय भी दिया गया। भाषाविज्ञान पर अपनी पहली पुस्तक प्रकाशित करने के बाद, चॉम्स्की वियतनाम युद्ध के एक प्रमुख आलोचक बन गए और तब से उन्होंने अपनी राजनीतिक आलोचना प्रकाशित करना जारी रखा है। उन्हें अमेरिकी विदेश नीति, राज्य पूंजीवाद और सामान्य रूप से मीडिया की आलोचना के लिए जाना जाता है। मीडिया की उनकी आलोचना, एडवर्ड हेरमैन द्वारा सह-लेखक, द कॉनफॉर्मिटी इंडस्ट्री: द पॉलिटिकल इकोनॉमी ऑफ मास मीडिया (1988) में शामिल है, जो एक विश्लेषण है जो मीडिया स्टडीज प्रोपेगैंडा प्रतिमानों के सिद्धांत को दर्शाता है। चॉम्स्की ने अपने विचारों को "पूरी तरह से अराजकतावादी, प्रबुद्धता और शास्त्रीय उदारवाद में जड़ों के साथ" के रूप में वर्णित किया है, कभी-कभी अराजक-संघवाद और उदार समाजवाद की तुलना में। उन्हें अमेरिकी राजनीतिक वामपंथ का एक महत्वपूर्ण सिद्धांतकार भी माना जाता है। उन्हें तथाकथित चॉम्स्की पदानुक्रम बनाने का श्रेय भी दिया जाता है, जो उनकी जनरेटिव शक्तियों के अनुसार आधिकारिक भाषाओं का वर्गीकरण है। भाषाविज्ञान पर अपने काम के अलावा, चॉम्स्की को संयुक्त राज्य अमेरिका और अन्य सरकारों की विदेश नीति की आलोचना के लिए भी जाना जाता है। चॉम्स्की खुद को एक उदार समाजवादी, एक सहानुभूतिपूर्ण अराजकतावादी और वर्ल्ड फेडरेशन ऑफ इंडस्ट्रियल वर्कर्स के सदस्य के रूप में वर्णित करता है, जिसे अक्सर अमेरिकी राजनीतिक वामपंथ की मुख्य विचारधाराओं में से एक माना जाता है। कला और मानविकी संदर्भ कैटलॉग के अनुसार, 1980 और 1992 के बीच, चॉम्स्की को किसी भी अन्य जीवित व्यक्ति की तुलना में अधिक संदर्भों द्वारा उद्धृत किया गया था, और अब तक का आठवां सबसे उद्धृत संदर्भ था।

Entellektuellerin Sorumluluğu पीडीएफ नोम चौमस्की

BGST Yayınları'ndan Mayıs ayında çıkan Entelektüellerin Sorumluluğu adlı kitap, Znet web sitesinin (www.zmag.org) koordinatörü Michael Albert'ın, çağımızın en önemli muhalif entelektüellerinden Noam Chomsky ile 1993 yılında yaptığı uzun bir söyleşiden oluşuyor. Söyleşi, görece eski bir tarihte yapılmış olmasına rağmen hala güncelliğini koruyor ve bizi entelektüellerin sorumluluğu üzerine düşünmeye davet ediyor. Chomsky entelektüelleri düşünmeye, kavramaya ve bunları diğer insanlara aktarmaya ayırabilecek vakitleri olan insanlar olarak tanımlıyor. Ancak entelektüel olarak adlandırılabilecek insanların çoğunun tekdüze işlerle uğraştıklarını ve bunu yaparken de görevlerini yerine getirdiklerini söylüyor. Bu noktada görev ile ahlaki sorumluluk arasında bir ayrım koyuyor: "[Entelektüellerin] görevleri, yani toplumsal kurumların bu insanlara zaman ve olanak sağlamasının nedeni, bu olanakları kullanarak iktidara ve otoriteye destek sağlamaları ve doktriner yönetimi hayata geçirmeleridir. Diğer insanların dünyayı mevcut otorite ve ayrıcalıkları destekleyecek şekilde kavramalarını sağlamak için çalışabilirler. Onların görevi budur. Eğer görevlerini yerine getirmeyi bırakırlarsa kendilerini entelektüel işlere adama fırsatını kaybederler. Diğer yandan, ahlaki sorumlulukları tamamen farklıdır ve aslında bunun tam tersidir. Ahlaki sorumlulukları, hakikati anlamaya çalışmak, dünyaya ilişkin bir kavrayışa ulaşmak için başkalarıyla birlikte çalışmak, bunu diğer insanlara aktarmaya çalışmak ve onların da kavramasına yardım etmek ve yapıcı eylem için zemin oluşturmaktır. Onların sorumluluğu da işte bunlardır. Ancak burada bir çatışma söz konusudur elbette. Eğer sorumluluklarınızı yerine getirirseniz, entelektüel faaliyetleri sürdürmek için sahip olduğunuz ayrıcalıkları kaybedebilirsiniz." Öte yandan Chomsky, kendilerini sol entelektüeller olarak adlandıran birçok kişinin, kitlesel halk hareketlerinin sırtında iktidara yükselmeye çalışan ve sonunda iktidarı ele geçirdiklerinde ise halkı itaat etmeye zorlayan zorbalar olduğunu söylüyor. Gerçekte böylesi bir "sol" konumdan diğer uca geçmek çok kolay olacaktır: "Kızıl bürokrasinin bir parçası olacak bir Leninist olarak işe başlarsınız. İktidarın yolunun bu olmadığını görürsünüz ve çok hızlı bir şekilde sağcı bir ideolog oluverirsiniz. Hayatınızı, aydınlığı henüz görememiş ve iktidarın gerçek yoluna dönmemiş eski yoldaşlarınızın günahlarını gün ışığına çıkarmaya adarsınız." Peki etik bir entelektüel duruş nasıl olmalıdır? Halk hareketlerine entelektüel etkinlikleri ile katkıda bulunabilecek ve hareketin bir parçası olabilecek insanlar vardır. "Bunlar yıldız değildir. Lider de değildir. Yalnızca, bildikleri yoldan katkıda bulunmaktadırlar." Bunlar, "barış ve özgürlük için, insan hakları için, toplumsal değişim için, gerek kişisel yaşamda gerekse kurumlarda otorite yapılarının tasfiyesi için mücadele eden insanlardır." Entelektüelleri bir yana bırakırsak, 60'ların aktivizmi neyi sağlamıştır? Chomsky, halkın genelinde ahlaki değerlerde ve kültürel düzeyde neredeyse devrimci bir dönüşüm meydana geldiğini ve bunun büyük bir ilerleme olduğunu iddia ediyor. Ancak bu hiç bir kurumsal biçim almamıştır. Üniversiteler ve medya gibi ideolojik kurumlar güç yapılarının çıkarlarına hizmet ederek görevlerini yerine getiren entelektüellerle doludur ve çok sıkı bir denetim altındadır. Diğer yandan halkın geneli son derece muhalif olmuş, 60'lı yıllarda insanların uğrunda mücadele ettiği değerlerin birçoğunu benimsemiştir. Bu durum, en çarpıcı biçimde, 11 Eylül olaylarından sonra esen savaş rüzgârlarına karşı geniş halk kitlelerinin ve entelektüellerin tepkilerinde görülebilir. Henüz savaş başlamamışken bile milyonlar savaş karşıtı bir aktivizm içinde sokaklara dökülmüşken, özellikle Batı düşünce dünyası birkaç istisna dışında "İslami terörizm" ve "teröre karşı savaş" propagandasına kendisini kaptırdı ve düşünce dünyasında halk kitlelerinin aktivizmi ile aynı düzeyde bir hareketlilik gözlenmedi. Savaşın ardında yatan nedenleri, ABD'nin gerçek siyasi güdülerini ve bu gelişmelere karşı nasıl tavır alınması gerektiğini Chomsky ve Znet çevresinde yer alan entelektüeller, ABD ve dünya kamuoyuna anlatamaya çalışarak gerçek bir entelektüel sorumluluk üstlendiler ve entelektüel sorumluluğun ne olması gerektiğine ilişkin somut bir örnek oluşturdular. Kitabı oluşturan söyleşide daha adil bir toplum için mücadele edenlerin sıkça karşısına çıkan bir çok konu ele alınıyor ve bu alanlarda bir bakış geliştirmek için temel ipuçları tartışılıyor. Söyleşi tarzı okuyucuda zaman zaman ele alınan her konunun çok daha etraflıca tartışılması gerektiği duygusu uyandırıyor, ama bu durum düşünmeyi ve fikir üretmeyi kışkırtıyor. Aklımızdaki sorulara hazır cevaplar bulmak her zaman rahat bir iştir; ama bu konularda düşünmenin, bir bakış ve kavrayış geliştirmenin, bunları tartışmaya açmanın ve sonuçta bir uzlaşmaya ya da ortak paydaya varmanın entelektüel ve aktivist bir etiğin temel öğesi olması gerektiği zaten söyleşinin özünü oluşturuyor.