हलील इब्राहिम इनालसीक (तुर्की: हलील İnalcık) (26 मई, 1916 - 25 जुलाई, 2016) एक तुर्की इतिहासकार थे।
उन्होंने 1940 ई. में अंकारा विश्वविद्यालय के कला संकाय से इतिहास में डॉक्टरेट की उपाधि प्राप्त की। उन्होंने अंकारा में बिल्केंट विश्वविद्यालय में तुर्क इतिहास के प्रोफेसर के रूप में काम किया।
उन्होंने अपनी पुस्तक "द इकोनॉमिक एंड सोशल हिस्ट्री ऑफ द ओटोमन स्टेट", पार्ट वन के लिए वर्ष 1432 एएच / 2011 ईस्वी में किंग फैसल इंटरनेशनल प्राइज - इस्लामिक स्टडीज विभाग प्राप्त किया।
उनकी रचनाएँ:
तुर्क साम्राज्य: विजय, संगठन और अर्थव्यवस्था, लंदन, 1978
द मिडिल ईस्ट एंड द बाल्कन अंडर ओटोमन रूल: एसेज इन इकोनॉमी एंड सोसाइटी, इंडियाना यूनिवर्सिटी सेंटर फॉर टर्किश स्टडीज, 1993
मानवता का इतिहास, 5 खंड, न्यूयॉर्क, 1995
काला सागर पर स्रोत और अध्ययन: काफ़ा सीमा शुल्क रजिस्टर 1486-1490, कैम्ब्रिज, 1996
तुर्क इतिहास पर निबंध, इस्तांबुल, 1998
केमल अतातुर्क, बर्नार्ड लुईस के साथ, मिलान, 1998
द ओटोमन्स, 12 खंड, एकमेलेद्दीन ओग्लू, नेजत गोनिक और युसुफोग्लू, इस्तांबुल, 1999 के सहयोग से
ओटोमन साम्राज्य का उदय से पतन तक का इतिहास, दार अल-मदार अल-इस्लामी, 2002
तुर्क सभ्यता, 10 खंड, अंकारा, 2005
Rönesans Avrupası Türkiye'nin Batı Medeniyetiyle Özdeşleşme Süreci पीडीएफ हलील इनालसिक
Rönesans tarihini Batı dillerinden çevrilmiş kaynaklardan okuyanlar, konuyu adeta tümüyle Batı ve Orta Avrupa’da, bu bölgenin iç dinamikleriyle başlayıp bitmiş bir süreç olarak algılar. Oysa Halil İnalcık’ın Ankara Üniversitesi’nde yıllarca okuttuğu, “Rönesans Tarihi” derslerini izleyenler, Osmanlı Türklerinin de bu sürecin ayrılmaz bir parçası olduğunu gözlemlemişlerdir.
Rönesans Avrupası, işte bu dersin notlarının, elden geçirilip kitaplaştırılmasıyla ortaya çıkmış bir yapıt. Rönesans ve Reform süreçlerinde, Osmanlı İmparatorluğu’nun Avrupa tarihini nasıl etkilediğini vurgulamasıyla, benzerlerinden oldukça farklı bir çalışma. Bir yandan Bizans’tan Avrupa ülkelerine iltica ederek hümanizmin önünü açan bilim adamlarının öykülerini gerçeklik zeminine oturturken, bir yandan da Osmanlıların siyasi dengeler üzerinden, bu süreçte doğrudan ve nasıl önemli bir pay sahibi olduğunu gözler önüne seriyor. Bu çalışma Osmanlıların, bundan sonra yazılacak Avrupa tarihlerinde “karşı taraf” değil, taraflardan biri olarak yer alması gerektiğini belirterek, genç kuşak tarihçilerin ufkunu açmak savında.
Çalışmanın ikinci bölümü, Türkiye’nin Batı Medeniyetiyle Özdeşleşme Süreci ise, Rönesans’ın ve hümanizmin Osmanlı-Türk tarihindeki yansımalarına odaklanıyor:
Fatih Sultan Mehmed’in İtalya ve hümanizm öncüleriyle yakın ilişkisi, bu ilişkinin II. Bayezid ile zayıflayışı, Batılılaşmanın Osmanlı İmparatorluğu’nda topçuluk ve denizcilik gibi pratik alanlarda süregelişi, Lâle Devri ile Batı üstünlüğünün kabul edilişi, Tanzimat ile hukuk ve idarede güçlü bir Batılılaşma sürecinin başlayışı ve nihayet Atatürk devrimleriyle tam Batılılaşma hedefinin millî bir kültür dönüşümü haline gelişi...
Halil İnalcık bu eserinde, Batılılaşma hareketinin yakın tarihimizdeki gelişim sürecini, tanınmış sosyologların analizleriyle de değerlendirerek son gelişmelere ışık tutmaya çalışıyor. Bu süreçte Cumhuriyet tarihinde yaşanan çalkantılara değiniyor ve Suat Sinanoğlu’nun savunduğu, Türk hümanizm hareketinin tam Batılılaşmanın ön koşulu olduğu görüşünü de ayrıntılı biçimde ele alıyor.