Cezayirli büyük bir yazar ve romancı olan Mohamed Dib, 1920 yılında Batı Cezayir'de (Tlemcen) şehrinde doğdu. Çocukluğunu fakir, daha on yaşındayken babasını kaybettikten sonra yetim olarak geçirdi. Ancak bu, eğitimine memleketinde gayretle devam etme kararlılığını engellemedi ve on dokuz yaşına geldiğinde öğretmen olarak çalıştı ve ardından 1942'de demiryollarında çalışmaya başladı. Daha sonra muhasebeci, sonra tercüman, sonra dekoratör, ardından halı dokumacılığında usta olarak çalıştı. Bütün bu mesleklere yöneldikten sonra 1948'de Cezayir'in başkentine taşındı ve orada yazmaya ve yazmaya olan ilgisini artırmak için büyük Fransız-Cezayirli yazar (Albert Cammy), Cezayirli yazar (Mouloud Firavun) ve diğerleri ile bir araya geldi. Ve 1950'den itibaren gazeteciliğe başladı ve <> gazetesinde, daha sonra hakkında konuşacağımız bir konuyu adayacağımız büyük Cezayirli yazar << Kateb Yacine >> ile çalıştı.. İnşaallah. Gazetecilik yazılarında Cezayir'deki Fransız sömürge varlığına karşı çıkan ve bu nedenle sürgüne gönderilen Mohamed Dib, daha sonra Paris'ten Roma'ya, Helsinki'den Doğu Avrupa'nın başkentlerine kadar birçok ülke ve şehri gezdi ve 1960 yılında Fas Krallığı'nda ikamet etmiş, 1962'de Cezayir'in bağımsızlığını kazanmasıyla birlikte Mohamed Deeb ailesine ve akrabalarına dönmüştür. 1963'te, biyografisine daha sonra bakacağımız ve Allah'ın izniyle kendisine tek bir bölüm ayıracağımız şair Muhammed Al-Eid Al-Khalifa'nın eşlik ettiği Cezayir'de Devlet Edebiyat Teşekkür Ödülü'ne layık görüldü. 1994 yılında, anlatı ve şiirsel eserlerinin tanınması için Fransız Akademisi'nden aldığı Frankofon Ödülü'nü alan ilk Mağrip yazarıydı. Cezayirli yazar Mohamed Dib, romanı, hikâyeyi, şiiri ve oyunu yazdıktan ve 80 yıldan fazla yaşadıktan sonra 2 Mayıs 2003'te Paris'in bir banliyösü olan Saint-Cloud'da öldü. Mohamed Deeb ilk edebi eserini 1952'de yayımladı, ünlü romanı "The Big House", Fransız "Lossoy" tarafından yayımlandı ve ilk baskısı bir ay sonra tükendi. Ardından "Denizi Kim Hatırlıyor?" romanını ve ardından yayınlanmasından üç ay sonra patlak veren Cezayir devrimini öngördüğü "Ateş" romanını yayınladı. 1957'de "Kol" romanını yayınladı. Daha sonra 1970 ve 1977 yılları arasında anlatı yazıları devam etti ve üç roman yayınladı: 1970'de “Vahşetin ortasında Tanrı”, 1973'te “Avcılığın Ustası” ve 1977'de “Habil”. Muhammed Deeb 30'dan fazla yazar bıraktı. Sonuncusu “Şeytan Arzularsa” ve 1998'de “Dedikodulu Ağaç” olmak üzere 18 roman, 1987'de “Oh, Let Life” da dahil olmak üzere beş şiir koleksiyonu, “The Satan Let Life” da dahil olmak üzere dört öykü koleksiyonu. 1997'de Vahşi Gece”, sonuncusu 1980'de “Bir Fahişeye Bin Rahmet” olan üç oyun. Pek çok eserin tercümesinin yanı sıra Fince'den Fransızca'ya, kendisinden bahseder, onun hakkında konuşurdu. kimliği ve dil ile ilişkisi, "Hayallerim ve algılarım Arap dilinden kaynaklanıyor. Ondan yazı dilimi oluşturdum.