Discourses, Books 1-2 Kitap pdf indir

Epiktetos: Yani o, kölelik çağında özgürlüğün filozofu, kötü kokan bir çağda iyiliğe çağrı yapandır. Epictetus, MS 50 civarında, Roma'nın Frigya eyaletinde Hierapolis'te doğdu ve kölelerin köleden başka bir şey olmasının zor olduğu seçkin bir Herakleios toplumunda köle olmasına rağmen, ona felsefe öğretmeyi başardı. , İmparator Nero'nun ölümünden sonra köleliğin boyunduruğundan, bedeni özgürleşmeden önce kalbinde özgürdü. Stoa felsefesinin kutuplarından biri olan Epictetus, felsefi okulunu Nikopolis'te kurdu ve ünü o kadar yaygınlaştı ki, İmparator Marcus Aurelius onun için bir konferansa katılmaya karar verdi ve “Yansımalar” adlı kitabında bundan yararlandı. Epiktetos iyilik ve özgürlük için çağrıda bulundu ve üç tür görev çağrısında bulundu: Birincisi, benliğe yönelik, bedeni ve ruhu arındıran; ikincisi toplumun bir parçası olarak başkalarına karşı; Üçüncüsü Allah'a yönelir. Epictetus, özgürlüğün içsel bir mesele olduğunu ileri sürdü; Köle, arzularından kurtulursa özgür olabilir ve efendi, arzularının tutsağıysa köle olabilir. İyilik ve kötülük konusunu da tartıştı, şeylerin doğası gereği ne iyi ne de kötü olduklarını, ancak onlara şu ya da bu özelliği verenin onlara karşı tutumumuz olduğunu vurguladı. Epiktetos'un felsefesi, salt köleci bir sistem içinde ezilenler için sessiz bir haykırıştı ve bu eğilim uzaktan Roma, sonra Hıristiyan ve Rus felsefesine damgasını vurdu. Tıpkı Sokrates gibi Epiktetos da yazılı bir iz bırakmamış, ancak onun hakkında yazan öğrencisi Arrian olmuştur. Epictetus'un hayatı, özgürlüğünü kazandıktan sonra bile mutlu değildi; MS 89'da İmparator Domitanos onu sürgüne gönderdi. Epiktetos sürgünde öldü ve mezarında şöyle yazıyordu: "Topal bir hizmetçi, yoksul, ama tanrılara sevgili."

Discourses, Books 1-2 kitap pdf oku ve indir Epictetus

Epictetus was a crippled Greek slave of Phrygia during Nero's reign (54–68 CE) who heard lectures by the Stoic Musonius before he was freed. Expelled with other philosophers by the emperor Domitian in 89 or 92 he settled permanently in Nicopolis in Epirus. There, in a school which he called 'healing place for sick souls', he taught a practical philosophy, details of which were recorded by Arrian, a student of his, and survive in four books of Discourses and a smaller Encheiridion, a handbook which gives briefly the chief doctrines of the Discourses. He apparently lived into the reign of Hadrian (117–138 CE). Epictetus was a teacher of Stoic ethics, broad and firm in method, sublime in thought, and now humorous, now sad or severe in spirit. How should one live righteously? Our god-given will is our paramount possession, and we must not covet others'. We must not resist fortune. Man is part of a system; humans are reasoning beings (in feeble bodies) and must conform to god's mind and the will of nature. Epictetus presents us also with a pungent picture of the perfect (Stoic) man. The Loeb Classical Library edition of Epictetus is in two volumes.