Fouché Kitap pdf indir

Stefan Zweig (1881-1942), Yahudi asıllı Avusturyalı bir yazardı. Seçkin bir Avusturyalı yazar ve geçen yüzyılın başında Avrupa'nın en önde gelen yazarlarından biri olan Tolstoy, Dostoyevski, Balzac ve Roman Rolland gibi ünlü yazarların hayatlarıyla ilgili kapsamlı çalışmalarıyla ünlüydü. bu ünlü ünlülerin hayatları Stefan Zweig birçok oyun, roman ve makale yazmıştır. Otobiyografik eseri "Dünün Dünyası" intiharından sonra kendisine yayınlandı. Naziler Almanya'da iktidara geldikten sonra İngiliz vatandaşlığını aldı. 1940'tan beri Güney Amerika'da hareket halinde yaşıyor. Ünlü romanları arasında: Bir Kadının Hayatında 24 Saat ve Dünyanın İnşa Edicileri, Yazık Olsun.Stefan, çöküşe tanık olurken hayattan kurtulmaya karar verdi. Dünya barışı ve İkinci Dünya Savaşı'nın belası Korkusuzca yaptım ve misafirperverliği ve bakımı için intihar ettiği Brezilya hükümetine teşekkür etmeyi unutmadım. Stefan Zweig ve ikinci karısının yatak odasına girdiği ve bir anda onlarca uyku hapı yuttuğu ve şefkatle kucakladığı ve kucaklaştığı ilk karısına yazdığı bir mektubun da içinde olduğu bir veda mektubu.Ertesi gün evin hizmetçileri içeri girdi. Yatak odasına geç kaldıkları için yazarı bulmak için geç kalmışlardı ve karısı ölmüştü.Sonsuz bir kucaklama içinde ve telaşa kapılmadan yazar, şımartılmış köpeğine büyük bir doz hipnotik vermeyi unutmamış, o da sırayla uyumuş. yatak odası kapısının önü.

Fouché kitap pdf oku ve indir Stefan Zweig

"Joseph Fouché, l’un des hommes les plus puissants de son époque et l’un des plus remarquables de tous les temps, a trouvé peu d’amour auprès de ses contemporains et encore moins de justice auprès de la postérité. Napoléon, à Sainte-Hélène, Robespierre, parmi les Jacobins, Carnot, Barras, Talleyrand dans leurs Mémoires, et tous les écrivains français, royalistes, républicains ou bonapartistes, trempent leur plume dans du fiel dès qu’ils doivent écrire son nom. Traître né, misérable intrigant, nature de reptile, transfuge professionnel, âme basse de policier, pitoyable immoraliste, aucune injure ne lui a été épargnée . L'histoire a relégué silencieusement au dernier rang des figurants insignifiants cet homme qui, à un tournant du monde, a dirigé tous les partis et a été le seul à leur survivre, et qui, dans un duel d’ordre psychologique, a vaincu un Napoléon et un Robespierre. Seul, Balzac a vu de la grandeur dans cette figure originale, justement parce que lui-même était grand parmi les grands. Ce haut esprit, plein de pénétration, qui fouillait non seulement la scène mais encore les coulisses du temps, a reconnu sans réserve dans Fouché le caractère psychologiquement le plus intéressant de son siècle. Il dira encore de lui qu’il a « possédé plus de puissance sur les hommes que Napoléon lui-même ».
Il faut faire un certain effort pour se représenter le même homme de chair et d’os, en 1790, professeur ecclésiastique et dès 1792 pilleur d’églises, en 1793 communiste, et à peine cinq ans après plusieurs fois millionnaire, enfin, dix ans plus tard duc d’Otrante."