Zen: La hierba crece sola Kitap pdf indir

Chandra Mohan Jain (11 Aralık 1931 - 19 Ocak 1990), 1960'dan itibaren Acharya Rajneesh, 1970 ile 1980 arasında Bhagwan Shree Rajneesh ve 1989'dan beri Osho olarak da bilinir. O, Hintli bir mistik, guru ve spiritüel öğretmen takipçisiydi. dünyada. Bir felsefe profesörü, 1960'larda bir konuşmacı olarak tüm Hindistan'ı dolaştı. Sosyalizm, Mahatma Gandhi ve örgütlü dinlere yönelik açık sözlü eleştirisi, çevresinde tartışmalara yol açtı. Cinsel ilişkilere karşı daha açık bir tutumu savundu ve bu ona Hint ve daha sonra dünya basınında "seks gurusu" takma adını kazandırdı. 1970 yılında Rajneesh, Bombay'a yerleşti ve burada Neo-Sünniler olarak bilinen öğrencileri arasında manevi bir öğretmen oldu. Talks'ta dünyanın dört bir yanından dini geleneklerin, mistiklerin ve filozofların yazılarını yeniden yorumladı. 1974'te Pune'a taşındı ve burada giderek artan sayıda Batılıyı çeken bir ashram (silo) kurdu. 1981'in ortalarında Rajneesh, takipçilerinin Oregon'da kasıtlı bir topluluk (daha sonra Rajneeshpuram olarak bilinir) kurdukları Amerika Birleşik Devletleri'ne taşındı. Tutuklandı ve göçmenlik yasalarını ihlal etmekle suçlandı. Rajneesh, bir savunma pazarlığı kapsamında ABD'den sınır dışı edildi. Yirmi bir ülke onun topraklarına girmesini yasakladı ve sonunda 1990'da öldüğü Pune'a döndü. Pune'deki Rajneesh Ashram bugün Osho Uluslararası Meditasyon Yapımcısı olarak biliniyor. Dinler arası öğretisi, tefekkür, farkındalık, sevgi, kutlama, cesaret, yaratıcılık ve mizahın önemini vurgular: sabit inanç sistemlerine, dini geleneklere ve sosyalleşmeye bağlılık tarafından bastırılmış ve bastırılmış olarak görülen nitelikler. Rajneesh'in öğretileri, New Age düşüncesinin yanı sıra Batı maneviyatı üzerinde kayda değer bir etkiye sahipti ve ölümünden bu yana popülaritesi arttı.

Zen: La hierba crece sola kitap pdf oku ve indir Osho : Chandra Mohan Jain

“… En el Zen hay una gran diferencia entre aprendizaje y conocimiento. Déjame que te explique. El conocimiento es prestado; el aprendizaje es tuyo. El conocimiento se adquiere a través de las palabras, el lenguaje, los conceptos; el aprendizaje se adquiere a través de la experiencia. El conocimiento siempre se acaba: ya lo sabes, así que ya está. El aprendizaje nunca se acaba, siempre está en el camino. El aprendizaje es un proceso: uno sigue aprendiendo hasta el último momento. El conocimiento llega hasta un punto donde se para, y se convierte en ego. El aprendizaje no se para nunca, se mantiene humilde.” “… Si te muestro una flor, tú no la verás directamente; dirás: Sí, es una hermosa rosa. ¿Qué necesidad hay de decir que es una rosa? En cuanto dices que es una rosa, se han metido en ella todas las rosas que has conocido en el pasado. En el instante que dices que es una rosa, la estás comparando con otras flores, la estás identificando, la estás categorizando. En el momento que dices que es una rosa, y que es hermosa, has metido todos tus conceptos de belleza, memorias de rosas, imaginaciones, todo. La rosa se ha perdido entre la muchedumbre. ” “… El maestro simplemente se queda sentado, sin hacer nada, y el discípulo espera que el maestro haga algo. Luego llega la primavera. Y cuando se encuentran, la hierba crece por sí sola. De hecho, la verdad es un acontecimiento; uno solo tiene que permitirlo. No hay que hacer nada directamente; uno solo tiene que permitirlo. No serás capaz de saberlo hasta que ocurra, porque tú lo único que sabes es que cuando haces algo ocurre algo. Cuando tú no haces nada, no ocurre nada. Así que tú no tienes ni idea de que hay una dimensión completamente diferente de las cosas.”