Desert Islands and Other Texts (1953-1974) Kitap pdf indir

Gilles Deleuze (Fransız Gilles Deleuze) (18 Ocak 1925 - 4 Kasım 1995), 1950'lerin başından 1995'teki ölümüne kadar felsefe, edebiyat, film ve güzel sanatlar üzerine yazan bir Fransız filozoftu. Plateau 1980, her ikisinin de ortak yazarlığını yaptı. psikanalist Felix Guattari ile. Metafizik incelemesi Fark ve Tekrar (1968), birçok bilim adamı tarafından en büyük eserlerinden biri olarak kabul edilir. Filozof Adrian William Moore, Bernard Williams'ın büyük bir düşünür kriterlerine atıfta bulunarak onu "en büyük filozoflar" arasında sıralıyor. Kendisini geçmişte "saf metafizik" olarak tanımlamasına rağmen, çalışmaları edebiyat teorisi, post-yapısalcılık ve postmodernizm dahil olmak üzere felsefe ve sanatta çeşitli disiplinleri etkilemiştir. Gilles Deleuze, Louis Althusser, Étienne Balibar ve Antonio Negri gibi birçok Marksist esinli neo-Spinosist ile birlikte, yirminci yüzyılın sonlarında ve yirmi birinci yüzyılın başlarında kıta felsefesinde Spinoza çalışmalarının büyük gelişmesinde kilit figürlerden biriydi. (veya Fransız Spinozacılığının post-yapısalcı-esinli yükselişi), Spinoza'nın tarihte ikinci canlanmasıydı, yaklaşık on sekizinci yüzyılın sonları ve on dokuzuncu yüzyılın başlarında Alman felsefesi ve edebiyatında büyük önem taşıyan Neo-Spinozizm'den sonra. Deleuze'ün Spinoza'ya duyduğu saygı ve meşguliyeti çağdaş felsefede iyi bilinir. Pierre Macherry'nin belirttiği gibi, “Deleuze'ün çalışmalarının önemli bir bölümü filozofları okumaya ayrılmıştır: Stokes, Leibniz, Hume, Kant, Nietzsche, Bergson, vb. Ancak Spinoza'ya tekabül ettiği felsefi ilgiden dolayı bu listede bireysel bir pozisyon verilecektir.

Desert Islands and Other Texts (1953-1974) kitap pdf oku ve indir Gilles Deleuze

“One day, perhaps, this century will be Deleuzian,” Michel Foucault once wrote. This book anthologizes 40 texts and interviews written over 20 years by renowned French philosopher Gilles Deleuze, who died in 1995. The early texts, from 1953-1966 (on Rousseau, Kafka, Jarry, etc.), belong to literary criticism and announce Deleuze’s last book, Critique and Clinic (1993). But philosophy clearly predominates in the rest of the book, with sharp appraisals of the thinkers he always felt indebted to: Spinoza, Bergson. More surprising is his acknowledgement of Jean-Paul Sartre as his master. “The new themes, a certain new style, a new aggressive and polemical way of raising questions,” he wrote, “come from Sartre.” But the figure of Nietzsche remains by far the most seminal, and the presence throughout of his friends and close collaborators, Felix Guattari and Michel Foucault. The book stops shortly after the publication of Anti-Oedipus, and presents a kind of genealogy of Deleuze’s thought as well as his attempt to leave philosophy and connect it to the outside—but, he cautions, as a philosopher.