La filosofia delle università Kitap pdf indir

Arthur Schopenhauer, genellikle hayata "acı ve can sıkıntısı arasında salınan bir sarkaç" olarak dair karamsarlığıyla ünlü bir Alman filozoftur. Bazıları, onun hayata karamsar bakış açısını formüle etmesinin birincil nedeni olduğunu düşünür.Tam tersine, Schopenhauer'in hayatı -en azından başlangıcında- hayal edebileceğimiz kadar kötü değildi ve yaşamak için birçok fırsatın mevcut olduğu söylenebilir. gençliğinde dans ve tiyatro partilerine gittiği modern ve antik dillerden insan kitlelerini tatmin eden sakin bir akademik ve burjuva hayatı, Annesi Joanna da büyük Alman şairi Goethe de dahil olmak üzere birçok entelektüelin katıldığı bir salon kurmuştur, ancak Arthur, özellikle babasının ölümünden sonra annesiyle sürekli anlaşmazlık halinde olmuştur. Schopenhauer daha sonra doktorasını Berlin Üniversitesi'nden aldı ve derslerini aynı zamanda - inatla, cesur ve belki de naif - seçmemiş olsaydı, sessiz bir öğretmenlik kariyerine sahip olacaktı. zaman, Georg Hegel ders veriyordu, kimse öğretmenliği bırakıp kendini yazmaya adamaya karar veren Schopenhauer'ı dinlemedi. Schopenhauer, epistemolojiden bilim felsefesine, etik ve sanat felsefesine kadar pek çok konuda son derece anlayışlı görüşlerini sunmuş ve onu tarif etmekten hoşlandığı şekliyle Alman filozof “Büyük” Kant'ı örnek alarak düşüncesinde dikkatli davranmıştır. özellikle fikirlerine yönelik katı özeleştirisinde. Ayrıca felsefeye sadık kaldı, onu “yukarıdan devlet amaçları ve aşağıdan kişisel amaçların aracı” yapanlara içerledi. Ve felsefi çalışmasını çağdaşları veya ülkesinin insanları için değil, insanlık için başardığına, değerli her şeyin meşruiyetini kazanmak için uzun bir zamana ihtiyaç duyduğuna olan inancından emindi. ) ikincisini “şarlatan” ve “zihinsel olarak yozlaşmış” olarak tanımlamaya bile cüret ediyor.

La filosofia delle università kitap pdf oku ve indir Arthur Schopenhauer

Per tutta la sua vita, Schopenhauer fu il filosofo solitario davanti al quale si ergeva il maestoso edificio dell’università tedesca. All’apice di esso sedeva il nemico principe di Schopenhauer: Hegel. Ma dalla sua Schopenhauer sentiva di avere la forza di chi con tenacia ha cercato di «penetrare nella radice delle cose, non tralasciando di perseguirla sino al dato ultimo e reale». Così si lanciò in questo trascinante pamphlet, che si ammira oggi più che mai per la precisione del suo sarcasmo. Di fatto il bersaglio di Schopenhauer, ancora più della Germania dove l’avversario poteva anche chiamarsi Hegel, sembra il mondo di oggi, dove il pensare ama asservirsi volontariamente e «tutto il lavoro della filosofia universitaria ha quest’unico scopo, moltiplicare vertiginosamente la verità affinché non si individui mai qual è la ‘verità’ tra le tante» (Sgalambro). Dietro la furia e l’irrisione schopenhaueriane si intravede una incompatibilità fisiologica: quella fra i molti che si appagano del «nefando concetto di ricerca» e i pochi che hanno «provato su di sé l’ossessionante presenza del pensiero» e bramano la «quiete conoscitiva». Parole di un altro filosofo solitario, Manlio Sgalambro, che ci fa da guida appassionata a questo testo. La filosofia delle università fa parte dei Parerga e paralipomena – apparsi in due volumi nel 1851 –, ma viene qui, secondo una lunga tradizione, proposto da solo per il suo carattere di mirata polemica.