Pure Immanence: Essays on A Life Kitap pdf indir

Gilles Deleuze (Fransız Gilles Deleuze) (18 Ocak 1925 - 4 Kasım 1995), 1950'lerin başından 1995'teki ölümüne kadar felsefe, edebiyat, film ve güzel sanatlar üzerine yazan bir Fransız filozoftu. Plateau 1980, her ikisinin de ortak yazarlığını yaptı. psikanalist Felix Guattari ile. Metafizik incelemesi Fark ve Tekrar (1968), birçok bilim adamı tarafından en büyük eserlerinden biri olarak kabul edilir. Filozof Adrian William Moore, Bernard Williams'ın büyük bir düşünür kriterlerine atıfta bulunarak onu "en büyük filozoflar" arasında sıralıyor. Kendisini geçmişte "saf metafizik" olarak tanımlamasına rağmen, çalışmaları edebiyat teorisi, post-yapısalcılık ve postmodernizm dahil olmak üzere felsefe ve sanatta çeşitli disiplinleri etkilemiştir. Gilles Deleuze, Louis Althusser, Étienne Balibar ve Antonio Negri gibi birçok Marksist esinli neo-Spinosist ile birlikte, yirminci yüzyılın sonlarında ve yirmi birinci yüzyılın başlarında kıta felsefesinde Spinoza çalışmalarının büyük gelişmesinde kilit figürlerden biriydi. (veya Fransız Spinozacılığının post-yapısalcı-esinli yükselişi), Spinoza'nın tarihte ikinci canlanmasıydı, yaklaşık on sekizinci yüzyılın sonları ve on dokuzuncu yüzyılın başlarında Alman felsefesi ve edebiyatında büyük önem taşıyan Neo-Spinozizm'den sonra. Deleuze'ün Spinoza'ya duyduğu saygı ve meşguliyeti çağdaş felsefede iyi bilinir. Pierre Macherry'nin belirttiği gibi, “Deleuze'ün çalışmalarının önemli bir bölümü filozofları okumaya ayrılmıştır: Stokes, Leibniz, Hume, Kant, Nietzsche, Bergson, vb. Ancak Spinoza'ya tekabül ettiği felsefi ilgiden dolayı bu listede bireysel bir pozisyon verilecektir.

Pure Immanence: Essays on A Life kitap pdf oku ve indir Gilles Deleuze

The essays in this book present a complex theme at the heart of the philosophy of Gilles Deleuze, what in his last writing he called simply ''a life.'' They capture a problem that runs throughout his work--his long search for a new and superior empiricism. Announced in his first book, on David Hume, then taking off with his early studies of Nietzsche and Bergson, the problem of an ''empiricist conversion'' became central to Deleuze's work, in particular to his aesthetics and his conception of the art of cinema. In the new regime of communication and information-machines with which he thought we are confronted today, he came to believe that such a conversion, such an empiricism, such a new art and will-to-art, was what we need most. The last, seemingly minor question of ''a life'' is thus inseparable from Deleuze's striking image of philosophy not as a wisdom we already possess, but as a pure immanence of what is yet to come. Perhaps the full exploitation of that image, from one of the most original trajectories in contemporary philosophy, is also yet to come.