Dinin eleştirisi, dinin geçerliliği, kavramı veya fikirlerinin eleştirisidir.
Din eleştirisi, antik Yunanistan'da, özellikle Miloslu Sofist filozof Diagoras tarafından en azından MÖ 5. yüzyıla kadar uzanır. Antik Roma'daki bir örnek, MÖ birinci yüzyıldan bilinen Romalı filozof ve şair Lucretius'un "Şeylerin Doğası Üzerine" şiiriydi. Dünyadaki her dini tekillik (aynı zamanda dünyanın her tekil kozmolojik görüşü gibi), belirli bir dine yönelik gerçek tekil veya münhasır iddiaları pekiştirir; Bu, diğer dinlerin gerçek iddialarını kaçınılmaz olarak çarpıtacaktır.Böylece bazı dini eleştiriler, belirli bir dini geleneğin bir veya daha fazla yönünün eleştirisi haline gelir. Din eleştirmenleri genellikle dini, eski ve terk edilmiş, bireye zararlı, topluma zararlı, bilimin ilerlemesine engel, ahlaksız eylem ve alışkanlıkların kaynağı ve siyasi bir araç olarak tanımlayabilirler. sosyal kontrol için.